Σύντομα και στην χώρα μας η απαγόρευση της «επίδειξης του Σταυρού»!

Κωμικό χαρακτήρα, έχει λάβει πλέον στην Μ. Βρετανία, η υπεράσπιση του πολυπολιτισμού.

Διαβάστε τι συνέβη εκεί, και μην νομίζετε ότι τέτοιου είδους “συμβάντα” είναι τόσο μακρινά και στην πατρίδα μας.

Λίγο πριν το Πάσχα, ένας εργαζόμενος σε μία εταιρεία (δημοσίων συμφερόντων) δέχθηκε πειθαρχική ποινή από την εταιρεία στην οποία υπηρετούσε, διότι στο φορτηγάκι του, είχε βάλει έναν σταυρό.

Απειλήθηκε μάλιστα με απόλυση εάν δεν τον αφαιρούσε.

Γιατί;

Μα γιατί θεωρήθηκε από τους προϊσταμένους του, ότι η “επίδειξη του σταυρού” θα προσέβαλλε συναδέλφους του, ή τον κόσμο με τον οποίο θα ερχόταν σε επαφή.

Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι στην συγκεκριμένη εταιρεία, επιτρέπεται η χρήση “μπούρκας” – ελαφρά τροποποιημένης, που χαρακτηρίζεται διακριτική από την εταιρεία – ή στίχων από το κοράνι από μουσουλμάνους εργαζόμενους, σε αυτοκίνητα της εταιρείας.

Όχι όμως, από ό,τι φαίνεται, η χρήση του σταυρού. Το γεγονός προκάλεσε κατακραυγή στην τοπική κοινότητα του 64χρόνου εργαζομένου Colin Atkinson.

Προς βοήθειά του, έσπευσαν οι τοπικοί ακτιβιστές του Βρετανικού Εθνικού Κόμματος (BNP), οι οποίοι έξω από τα γραφεία της εταιρείας μοίρασαν κάποια φυλλάδια και παρέδωσαν επιστολές διαμαρτυρίας στην εταιρεία.

Από ό,τι φαίνεται όμως, αυτό προκάλεσε την μήνη του πολιτικά ορθού συστήματος, το οποίο έστειλε την Βρετανική αστυνομία, για να φιμώσει τους ακτιβιστές. Ακούστε τι ακολούθησε. Η αστυνομία ζήτησε από τον Adam Walker, εθνικό διευθυντή του BNP, να απομακρύνει το αμάξι του από την είσοδο του κτηρίου, γιατί εμπόδιζε.

Ο συγκεκριμένος άνθρωπος υπάκουσε και το πήγε στις θέσεις πάρκινγκ. Τότε η αστυνομία του έκοψε κλήση, διότι οδήγησε (μέσα στο πάρκινγκ) χωρίς να φορά ζώνη ασφαλείας. Όταν όμως του ζητήθηκε το όνομά του, σαν αντίδραση – και ενώ είναι γνωστός- αρνήθηκε να το δώσει.

Τότε η αστυνομία του έκοψε την κλήση, δίχως όνομα, με τον αριθμό του αυτοκινήτου του, αφήνοντάς την πάνω στο παρμπρίζ. Όταν αυτός απάντησε αφαιρώντάς την από το παρμπρίζ, συνελήφθη για “ρύπανση”.

Δύο αστυνομικοί άνοιξαν την πόρτα του αυτοκινήτου του, και πήραν τα κλειδιά από την εκκίνηση, και του πέρασαν χειροπέδες, λέγοντάς του ότι είχε συλληφθεί. Μπήκε κανονικά σε μια μικρή κλούβα και οδηγήθηκε στο τοπικό τμήμα, όπου και κρατήθηκε για κάποιες ώρες.

Ευτυχώς η συνέχεια ήταν καλύτερη. Ανήμερα την Μεγάλη Παρασκευή και μετά από ένα μεγάλο κύμα παραπόνων κατά της εταιρείας και μεγάλου επιπέδου έντασης ανάμεσα στους εργαζομένους της εταιρείας, όχι μόνο ο κ. Atkinson δεν
τιμωρήθηκε, αλλά η εταιρεία υπαναχώρησε επιτρέποντάς του, να έχει τον Σταυρό στο αμάξι του.
Αυτό ακριβώς είναι ο χρεοκοπημένος πολυπολιτισμός και η “ανοχή” την οποία τόσο πολύ κάποιοι θέλουν να εφαρμόσουν στην χώρα μας.

Τα όσα συνέβησαν κατά την διάρκεια των προηγούμενων ημερών με τον 9.84 και τις καταγγελίες για απαγόρευση από την πλευρά του κ. Καμίνη της χρήσης ευχών όπως “Χριστός Ανέστη” αποδεικνύουν ότι βρισκόμαστε στην αρχή αυτής ακριβώς της διαδικασίας, η οποία θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε περιστατικά όπως αυτά στην Μ. Βρετανία.

Και φανταστείτε ότι εκεί, ο πρωθυπουργός της χώρας ομολογεί ότι ο πολυπολιτισμός απέτυχε. Τι έχει να γίνει εδώ με την “εχθροπάθεια” την οποία ερχόμαστε τώρα να ομολογήσουμε.

Ο καημένος αυτός τύπος, που του έκοψαν την κλήση, στο Ελλάντα θα έτρωγε τουλάχιστον καμιά 10αριά χρόνια κάθειρξη, ώστε να ικανοποιηθούν οι αριστερολάγνοι κυβερνώντες μας.

Θυμάμαι όταν είχα πρωταρχίσει να γράφω σε αυτήν εδώ την εφημερίδα, που έγραφα για τις “απαγορεύσεις” στην Μ. Βρετανία των ευχών για τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Κάποιοι σίγουρα θα με θεωρούσαν κινδυνολόγο ή γραφικό.

Αποδεικνύεται όμως ότι χρειάστηκε πολύ λίγος καιρός, για να έλθουν τούτα τα μαντάτα και στην πατρίδα μας. Οπότε πολύ συντομότερα να περιμένουμε τα καινούρια επεισόδια.

Είναι πλέον απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε ότι το τέρας της παγκοσμιοποίησης και του πολυπολιτισμού δεν θα μείνει ικανοποιημένο, παρά μόνο εάν όλοι οι Έλληνες φοβούνται όχι μόνο να φέρουν τον σταυρό, αλλά και να δηλώνουν ότι είναι Έλληνες.
Γι’ αυτό θα πρέπει άμεσα να μπούμε σε διαδικασίες που θα αναγκάσουν τον κ. Καστανίδη να αλλάξει τον νόμο αυτό ή να αναγκαστεί να φύγει από μόνος μου.

Σκέφτομαι ώρες ώρες μήπως πρέπει να εύχομαι να πάει η κατάσταση στην οικονομία χειρότερα, μπας και φύγουν.  Γιατί προσωπικά θεωρώ σημαντικότερη την (και θρησκευτική) ελευθερία μου, από οποιαδήποτε υλικά αγαθά, που θα στερηθώ εάν τα πράγματα γίνουν χειρότερα.